ના વોહ ભૂલા શકે... નાં હમ ભૂલા શકે.. 


પ્યાર હોકર ભી નીભા ના શકે, 


ઝીંદગી ને ખેલ એ કૈસા ખેલા, 


ના વોહ જી શકે... ના હમ માર શકે.........

તારા થી દૂર થવું મને ફાવે તેમ ન હતુ,


અને મારી સાથે રહેવુ તને ફાવે એમ ન હતુ. 


હું તારી યાદ માં જીવુ છુ હર પળ... 


અને તુ મને ભૂલીને જ જીવી શકે છે. 


હું તારા વગર જીવી નહી શકું પણ 


તું મારી સાથે જીવી નહીં શકે 


આખરે મે નક્કી કર્યુ કે તારી સાથે જીવી ને તને હેરાન કરવુ 


એના કરતા તારા વગર જ મરવુ સારુ

મા" "મા" "મા"


બોલતા શીખ્યો તો મારો પેહલો શબ્દ હતો "મા",


સાઈકલ પરથી પડ્યો તો રડીને બોલ્યો " ઓયમા "


સ્કૂલે જતા જતા રોજ કેહતો " બાઇ બાઇ મા '


મિત્રો ને હમેશાં ખુશીથી કેહતો " આ તો મારી મા"


ભાઈ બેહનો ને જગડી ને કેહતો " મારી એકલાની મા "

કોલેજ થી ફરવા જવું હોય તો કેહતો " પ્લીઝ , મા "

પપ્પા ગુસ્સો કરે તો તુરંત કેહતો " જો ને, મા "

ફોરેન ગયો તો યાદ આવતી " હમેશાં તારી, મા"

સંસારિક મુંજવણ થી ઘેરાયો તો મનમાં કહ્યું " હવે શું થશે મા ?"

પણ તે હમેશાં હિંમત આપીને એમજ કહ્યું "ખમ્માં ખમ્માં "

આજે દિલ ખોલીને કેહવા માંગું છું "ઓરે મા "

ક્યારેય ભૂલથી પણ તારું દિલ દુખાવ્યુંહોય તો " માફ કરજે મા"

ઝીંદગી ની આખરી ખ્વાઈશ રેહશે કે દર જન્મ માં બને " તૂજ મારી મા "

કરીબ ઇતના રહો કે રીસ્તો મેં પ્યાર રહે, 


દૂર ઇતના રહો કે આને કા ઇન્તેઝાર રહે, 


રખો ઉમ્મીદ રિશ્તો કે દરમીયા ઇતની, 

કિ તૂટે ઉમ્મીદ મગર રીસ્તા બરકરાર રહે...

મુજ હૈયાંમાં મહોબતનાં આજ તોરણીયા બંધાયાં


નયનોથી સ્નેહ છલકાવતાં દિલમાં તેવો સમાયાં


યુગ યુગથી સાંચવેલ દિલ હવે નથી રહ્યુ અમારુ


કોયની પ્રીતનાં સોનરંગી રંગે ઍવા અમે રંગાયાં

તું આવ જરા પાસે અને વાત કરી જો,


છોડ અંતની ચિંતા, તું શરૂઆત કરી જો.

આ ટ્રેનને ય અંતે તું જો ! થોભવું પડશે,


સ્ટેશન બનીને સાચી રજૂઆત કરી જો.


પીંછા તણી હળવાશનો સમજાશે ખરો અર્થ,

આકાશ સમી ખુલ્લી કબૂલાત કરી જો.


બારી જો ખૂલે તો જ આ આકાશ ઊઘડશે,

તું બહેરી દિવાલોને રજૂઆત કરી જો.


પહોંચાય ત્યાં સુધી એ જરૂરી નથી તો પણ

ત્યાં પહોંચવા માટેની શરૂઆત કરી જો...!!

સમય પણ કેવી અજીબ પરિક્ષા કરે છે, 


એક ને દર્દ આપી બીજાની રક્ષા કરે છે, 


હૃદય ની જીદ તો જુવો ઝીંદગી માં, 


જે નથી મળવાનું તેની જ પરિક્ષા કરે છે....

હમારી હર અદા ક આઈના આપશે હૈ, 


હમારી હર મંઝીલ ક રાસ્તા આપશે હૈ, 


કભી ના દૂર હોના હમારી ઝીંદગી સે, 


હમારી હર ખુશી કા વાસ્તા આપસે હૈ...

સમય અને સમજણ નસીબદાર માણસો ને જ એક સાથે આવે છે, 


કારણ કે, 


સમય હોય ત્યારે સમજણ હોતી નથી, 


અમે સમજણ આવે ત્યારે સમય હોતો નથી.....

આ રેશમી બંધન, બન્યું તારું મારું મન, 


હૈયા ની સ્પંદન, કહે ઓ મારા સાજન, 


આજ થી બન્યા તમે મારું જીવન, 


આ સુરજ ની કિરણ કહે ચાંદની દર્પણ, 


ચાંદી ની પાયલ કહે, ચૂડી ની ખણ-ખણ, 


સોળે કળા શૃંગાર સજી બની આજ તું દુલ્હન,

પાનેતર ઓઢીને પહેર્યા હાથો માં કંગન,

મંગળસુત્ર થી સોહી ગયી તારી તો ગરદન,

સેથા માં સિંદૂર ભરી તને કરી દીધી પાવન,

કળી બની સુમન ખીલ્યું સપનાઓનું ગુલશન,

પ્રેમ તની પગથી પર પડ્યા તારા કદમ,

હર ઋતુ લાગે મને જાણે આજ તો સાવન,

તારા રંગ ની રંગત થી રંગી દે આ જોબન,

તારા સંગ ની વસંત માટે તરસે આ ઉપવન,

તારા પ્રેમ ની વર્ષા થી કરી દે તૃપ્ત આ તડપન,

ગુલાબ ની પાંખડીએ મહેકતું આ શયન,

વસમો લાગે ઇન્તેઝાર કહે સ્નેહ તરસ્યા નયન,

હૃદય ની જ્વાલા કહે જલ્દી થી થાય મિલન,

આજે અલગ લાગે છે મને આ ધરતી-ગગન,

મારા કાન માં ગુંજે છે તારા મધુર વચન,

તારા સ્પર્શ ના અહેસાસ થી સુંદર લાગે તન-મધુવન.

પ્રેમ માં કડી નિકટ આવવાની શરત નાં હોય, 


બીજ વાવ્યા પછી ફળ પ્રાપ્તિ તરત ના હોય, 


કોઈ કોઈ ને ચાહે છે એ વાત ગંભીર છે, 


પણ દોસ્ત સ્નેહ ના મિલન માં કોઈ રમત નાં હોય....

આજે આવે છે યાદ તારી ઘણી,


મનમાં જ ઘણો મુજાવ છું 


મળવા શું કરું હું ?



વિચારું છું સમીપ આવી,


તને કહું કાનમાં,

જીવ નથી ચાલતો,

તેનું શું કરું હું?


વિહવળ રસ્તામાં પણ તારી યાદ,

ખુબ સતાવે છે આજે

પત્થરો માં પણ દેખાય છે આજે તું,

બોલ પ્રિયે ,

હવે શું કરું હું?


આસમાની ચાંદની સમાન તારું મુખ જોવા

વટાવી સઘળી સીમા,

હાથ માં તારા હાથ પરોવી,

સંસાર સાગર તરવા બોલ, 


હવે શું કરું હું ?