કોણ કહે છે કે અમે રોતા હતા,

અમે તો આંસુ થી આંખો ને ધોતા હતા,

ઝેર પીને સમજાયું કે અમે ખોટા હતા,

કફન ઊંચું કરી ને જોયું તો અમારા પર હસનારા જ આજે રોતા હતા.

શબ્દોના બાણમાં એવી છે તાકાત,
કે દરેક ઘા ને કરી દે છે બાકાત,
તેથી સમજદારીથી કરો શબ્દોના પ્રહાર,
નહિ તો કોઈના દિલ પર થઇ જશે એનો વાર..

મારા દિલ ને આવ્યો એક વિચાર ,


કે કદી ના કરું હવે તેનો વિચાર ,


પણ ફરી ફરી ને આવ્યો એ જ વિચાર ,


કે તેના સિવાય કરું તો કરું કોનો વિચાર????

પ્રેમ માં દોસ્તો મોડી રજુઆત ના કરશો....


નીભાવી ના શકો તો શરુઆત ના કરશો...


તમારા વગર જીવવાની આદત જ નથી...


તેને ક્યારેય જુદાઈ ની વાત ના કરશો....♥♥

જો કોઈનો વિશ્વાસ તોડો તો એ રડે છે ,


અને જો વિશ્વાસ રાખો તો એ રડાવે છે .


"એક મ્યાનમાં બે તલવાર સાથે ના રહી શકે."


એ એક પ્રખ્યાત ઉક્તિ છે.


પણ એક ફૂલદાની માં કેટલા બધા ફૂલ સાથે રહી શકે છે.


જીવન તો ફૂલ જેવું હોવું જોઈએ, નહિ કે તલવાર જેવું..!

સુખને વેચતા શીખો ને દુઃખ ને શેહતા શીખો,


આંસુ લુછતા શીખો ને કોઈને હસાવતા શીખો,


પ્રેમ બે પળ છે પણ,


તે બે પળ મા પણ આખી જીંદગી જીવતા શીખો..

ના વોહ ભૂલા શકે... નાં હમ ભૂલા શકે.. 


પ્યાર હોકર ભી નીભા ના શકે, 


ઝીંદગી ને ખેલ એ કૈસા ખેલા, 


ના વોહ જી શકે... ના હમ માર શકે.........

તારા થી દૂર થવું મને ફાવે તેમ ન હતુ,


અને મારી સાથે રહેવુ તને ફાવે એમ ન હતુ. 


હું તારી યાદ માં જીવુ છુ હર પળ... 


અને તુ મને ભૂલીને જ જીવી શકે છે. 


હું તારા વગર જીવી નહી શકું પણ 


તું મારી સાથે જીવી નહીં શકે 


આખરે મે નક્કી કર્યુ કે તારી સાથે જીવી ને તને હેરાન કરવુ 


એના કરતા તારા વગર જ મરવુ સારુ

મા" "મા" "મા"


બોલતા શીખ્યો તો મારો પેહલો શબ્દ હતો "મા",


સાઈકલ પરથી પડ્યો તો રડીને બોલ્યો " ઓયમા "


સ્કૂલે જતા જતા રોજ કેહતો " બાઇ બાઇ મા '


મિત્રો ને હમેશાં ખુશીથી કેહતો " આ તો મારી મા"


ભાઈ બેહનો ને જગડી ને કેહતો " મારી એકલાની મા "

કોલેજ થી ફરવા જવું હોય તો કેહતો " પ્લીઝ , મા "

પપ્પા ગુસ્સો કરે તો તુરંત કેહતો " જો ને, મા "

ફોરેન ગયો તો યાદ આવતી " હમેશાં તારી, મા"

સંસારિક મુંજવણ થી ઘેરાયો તો મનમાં કહ્યું " હવે શું થશે મા ?"

પણ તે હમેશાં હિંમત આપીને એમજ કહ્યું "ખમ્માં ખમ્માં "

આજે દિલ ખોલીને કેહવા માંગું છું "ઓરે મા "

ક્યારેય ભૂલથી પણ તારું દિલ દુખાવ્યુંહોય તો " માફ કરજે મા"

ઝીંદગી ની આખરી ખ્વાઈશ રેહશે કે દર જન્મ માં બને " તૂજ મારી મા "

કરીબ ઇતના રહો કે રીસ્તો મેં પ્યાર રહે, 


દૂર ઇતના રહો કે આને કા ઇન્તેઝાર રહે, 


રખો ઉમ્મીદ રિશ્તો કે દરમીયા ઇતની, 

કિ તૂટે ઉમ્મીદ મગર રીસ્તા બરકરાર રહે...

મુજ હૈયાંમાં મહોબતનાં આજ તોરણીયા બંધાયાં


નયનોથી સ્નેહ છલકાવતાં દિલમાં તેવો સમાયાં


યુગ યુગથી સાંચવેલ દિલ હવે નથી રહ્યુ અમારુ


કોયની પ્રીતનાં સોનરંગી રંગે ઍવા અમે રંગાયાં

તું આવ જરા પાસે અને વાત કરી જો,


છોડ અંતની ચિંતા, તું શરૂઆત કરી જો.

આ ટ્રેનને ય અંતે તું જો ! થોભવું પડશે,


સ્ટેશન બનીને સાચી રજૂઆત કરી જો.


પીંછા તણી હળવાશનો સમજાશે ખરો અર્થ,

આકાશ સમી ખુલ્લી કબૂલાત કરી જો.


બારી જો ખૂલે તો જ આ આકાશ ઊઘડશે,

તું બહેરી દિવાલોને રજૂઆત કરી જો.


પહોંચાય ત્યાં સુધી એ જરૂરી નથી તો પણ

ત્યાં પહોંચવા માટેની શરૂઆત કરી જો...!!

સમય પણ કેવી અજીબ પરિક્ષા કરે છે, 


એક ને દર્દ આપી બીજાની રક્ષા કરે છે, 


હૃદય ની જીદ તો જુવો ઝીંદગી માં, 


જે નથી મળવાનું તેની જ પરિક્ષા કરે છે....

હમારી હર અદા ક આઈના આપશે હૈ, 


હમારી હર મંઝીલ ક રાસ્તા આપશે હૈ, 


કભી ના દૂર હોના હમારી ઝીંદગી સે, 


હમારી હર ખુશી કા વાસ્તા આપસે હૈ...

સમય અને સમજણ નસીબદાર માણસો ને જ એક સાથે આવે છે, 


કારણ કે, 


સમય હોય ત્યારે સમજણ હોતી નથી, 


અમે સમજણ આવે ત્યારે સમય હોતો નથી.....